Otis had een koemelkallergie én hij kreeg borstvoeding. Hij had daarnaast nog andere allergieën, dus ik volgde een strikt dieet. In dit ervaringsverhaal lees jij hoe wij ontdekten waar onze huilbaby last van had.
Borstvoeding loopt goed, maar Otis slaapt enkel in draagdoek
De eerste vijf weken van onze borstvoeding zijn al een heuse zoektocht geweest. Hoe ik mijn eerste kraamweek heb ervaren, kan je hier teruglezen. Het verloop van de volgende vijf weken kan je hier teruglezen. Samengevat waren de eerste vijftal weken een zoektocht van langdurige en soms ook erg frequente borstvoedingen. Gecombineerd met aanhoudende tepelpijn, besloten we om Otis zijn tongriempje en lipbandje te laten laseren. Hierna verloopt de borstvoeding beduidend efficiënter.
Ik denk dat we vertrokken zijn met de borstvoeding. Er valt echter nog één iets op: overdag kan Otis enkel bij ons in de draagdoek slapen. De eerste weken vinden we dit geen probleem; we genieten hier zelfs van. We weten dat een baby veel geborgenheid nodig heeft en dat we hem niet kunnen verwennen. Ik voel echter steeds vaker ook wel de nood om hem even in het park te kunnen leggen. Dit blijkt helaas absoluut geen optie te zijn. Zelfs wanneer we hem neerleggen, nadat hij in een diepe slaap gewiegd is, wordt hij meteen huilend terug wakker. Zijn huilgedrag alvorens in slaap te kunnen vallen, neemt bovendien ook toe.
- Blij Koemelkvrij
Toenemend huilgedrag
Vlak na het laseren van zijn tongriempje en lipbandje, denken we dat Otis zijn huilgedrag komt van de last van zijn wondjes. Het boek van “Oei, ik groei” ligt ook op onze salontafel en we denken dat hij nog in zijn ‘vijf-weken-sprongetje’ zit. In het begin valt hij nog vlot in slaapt, zolang hij lekker dicht bij mij of mijn man in de draagdoek zit. Tegen de leeftijd van 7 weken, moeten we effectief rondwandelen om hem in slaap te krijgen. Eenmaal in slaap, kan ik wel nog terug stil gaan zitten. “Een voorbode van zijn ‘acht-weken-sprongetje’”, denk ik nog, met het Oei, ik groei-boek in mijn achterhoofd. De ochtend dat Otis 8 weken oud is, huilt hij nog meer en nog langer. Ik wandel dus nog meer en nog langduriger. Zodra ik stil sta of ga zitten, wordt hij huilend terug wakker. Ik ben dankbaar voor onze draagdoek en vraag me af hoe ze dit vroeger deden.
De dagen bestaan uit borstvoeding geven, gevolgd door korte, blije speeltijd, rondwandelen tot huilende baby in slaapt valt, blijven rondwandelen tot hij terug wakker wordt voor de volgende borstvoeding. Repeat. Zelf eet ik steevast met Otis in de draagdoek, meestal dus staand of wandelend. De redding is telkens nabij als mijn man thuiskomt van zijn werk. Hij draagt Otis ganse avonden in de draagdoek. Hij draagt hem meestal huid-op-huid. Hier genieten ze eigenlijk beide wel van. En ik smelt van die aanblik op mijn twee favoriete mannen. Het vreemde is dat Otis ’s nachts wel slaapt van voeding tot voeding. “Dan kan er toch niet meer achter dat huilgedrag zitten?” denk ik nog.
Andere klachten van een koemelkallergie?
Steeds vaker begin ik toch te twijfelen. Is dit nog wel normaal huilgedrag? Otis geeft wel eens een gulpje melk terug, maar geen grote hoeveelheden. Bovendien lijkt hij er weinig om te geven als deze melk eruit komt. Zijn stoelgang is niet altijd mooi mosterdgeel, maar ook niet uitgesproken groen of slijmerig. De eerste weken had deze subtiele groentint bovendien te maken met zijn inefficiënt drinkgedrag aan de borst, door zijn strak tongriempje en lipbandje. Al sinds de geboorte heeft Otis een piepende, moeizame ademhaling. Echter verschillende artsen en collega-zorgverleners (kinderarts, consultatiebureau Kind&Gezin, gynaecoloog, vroedvrouwen…) hebben al gezegd dat dit gewoon slijmpjes zijn. Ik blijf mezelf dus maar geruststellen. Ik heb een hele lijst met mogelijke diagnoses in mijn hoofd, maar denk dat ik het te ver zoek, gewoon omdat ik als vroedvrouw en lactatiekundige weet dat dergelijke problemen bestaan.
Vermoeden koemelkallergie bij onze baby
Wanneer Otis 9 weken oud is, escaleert het huilen. Zelfs het continu blijven rondwandelen is niet meer voldoende om hem te laten slapen. Hij blijft huilen, of beter gezegd krijsen. Wanneer ook zijn stoelgang steeds groener en slijmeriger wordt, besluit ik “dit is geen sprongetje meer.”
Met de kinderarts overlopen we alle klachten: piepende ademhaling, continu slijmen, veel huilen, herslikken, beetjes melk teruggeven, groenige stoelgang. Haar gut-feeling bevestigt mijn angst: koemelkallergie. Bij borstvoeding te testen en bevestigen door zelf op koemelkvrij dieet te gaan.
In eerste instantie ben ik opgelucht. Er is een mogelijke diagnose én een oplossing. Ik houd me sterk. Ik haal alle kasten leeg met producten die ik niet meer mag eten. Ik lees van alle producten de ingrediëntenlijst om te zien of er geen ‘melk’ tussen staat. Ik ga in de winkel op zoek naar (vervangings)producten die ik wel nog mag eten (lang leve de Albert Heijn!). En dan crash ik.
Diezelfde avond dringt het pas echt door en wordt alles me even teveel. Er komt een hele waterval aan ontladende tranen. Ik ben opgelucht, maar ook erg verdrietig. Wat een energie kost het om streng op koemelkvrij dieet te gaan en alles uit te pluizen. Energie die er niet meer veel is, na de uitputting van afgelopen weken. Ik vraag me af “Hebben we nog niet voldoende uitdaging gehad? Waarom kunnen wij niet gewoon genieten van een vrolijke, rustige baby?”. En ik besef: zoveel lekkers dat ik niet meer ga kunnen eten. Geen gemakkelijke diepvriesmaaltijden meer, die ik pas extra heb gekookt. Zoveel moedermelk uit de diepvries, die ik tussendoor toch nog extra heb weten kolven, die nu niet meer gebruikt gaat kunnen worden. En, en, en…
Een opluchtende huilbui later, pak ik me bij elkaar en ga ik ervoor. Ik heb voldoende mama’s begeleid die borstvoeding gaven aan hun baby met een koemelkallergie. Zij konden dit ook maanden volhouden; dit gaat mij ook lukken!
Co-allergie met soja en ei
De dag nadien is het krijsen al minder. En de dag daarna kan ik al eens terug gaan zitten, nadat hij in slaap is gevallen in de draagdoek. “Dit kan niet,” denk ik nog, “zo snel? Dat moet wel placebo-effect zijn.” Echter wordt ook zijn stoelgang terug mosterdgeel en worden zijn slijmen minder. Voor even…
Na een paar dagen beterschap, wordt het terug erger. Het huilen neemt terug toe, de stoelgang wordt terug groener. Deze keer neem ik snel een besluit. Ik las al in het boek Blij Koemelkvrij dat een trage koemelkeiwitallergie – het type dat Otis heeft – in veel gevallen een kruisallergie met soja en/of ei veroorzaakt. Soja is nu net zo’n veelgebruikte melkvervanger en ook ei eet ik graag. Ik neem het zekere voor het onzekere en besluit zowel ei als soja strikt uit mijn voeding te laten. Daarnaast neem ik Otis opnieuw een aantal keer mee naar een osteopaat. Deze keer ook eentje die gespecialiseerd is in kinesiologie. De combinatie van een strikt dieet, ostheopatische behandeling van spanningen, homeopatische korreltjes én probiotica druppels, zorgt ervoor dat wij een heel andere baby krijgen.
Oefenen zelfstandig inslapen
Week na week merken we dat Otis zich steeds beter begint te voelen. Wanneer hij 13 weken oud is, wordt het mijn man op een gegeven moment toch even te veel. Hij legt hem in het park en denkt “foert, nu huil maar even.” Eigenlijk past dit niet bij ons, maar elke draagkracht kent zijn grenzen. Wonder boven wonder, valt Otis vrij vlot in slaap. Voor het eerst in weken, maanden, slaapt hij overdag in zijn park!
We gaan die week ook aan de slag met zachte slaapcoaching. We gebruiken de handvaten uit de cursus Liefdevol Zelfstandig Slapen van Anja Caers. Dit verloopt supervlot op een manier waar wij ons goed bij voelen, namelijk wel met onze nabijheid en niet door hem in zijn eentje te laten huilen. Nu hij geen fysieke klachten meer ondervindt, lukt het hem op een paar dagen om zelfstandig in slaap te vallen voor al zijn dutjes. Heerlijk!
- Borstvoeding in het bos
Langdurig borstvoeding aan baby met koemelkallergie
Uiteindelijk geef ik in totaal 16 maanden borstvoeding aan mijn baby met een koemelkallergie, soja-allergie en ei-allergie. Later worden er zelfs nog een paar allergieën toegevoegd aan dit lijstje. Onze borstvoeding blijft een heel avontuur met veel uitdagingen. Meer daarover kan je hier teruglezen. Ik twijfel vaak om te stoppen, maar ben uiteindelijk blij dat ik volhoud tot mijn melkproductie zelf aangeeft dat het echt op is. Ik ben zeer dankbaar voor mijn man, die me op elk moment is blijven steunen. Een steunende omgeving is van onschatbare waarde in elk borstvoedingsavontuur.
Twijfel jij zelf of jouw baby een koemelkallergie heeft? Praat er zeker over met jouw kinderarts, vroedvrouw, lactatiekundige. Wil je starten met een koemelkvrij dieet voor jouw borstvoeding? In deze blog vind je een duidelijk 10-stappenplan om jou hierin te begeleiden. Veel succes!
