16 maanden kon ik uiteindelijk borstvoeding geven aan ons zoontje Otis. Dit is nog niet zo lang als ik graag had willen doen. Als ik echter bedenk welke uitdagingen we zijn tegengekomen, ben ik toch heel fier dat het zo lang nog gelukt is. We kregen te maken met een te strak tongriempje en lipbandje, verschillende voedselallergieën, een gevoelige melkproductie en tweemaal een borstontsteking. In deze blog lees je de ups en downs van ons borstvoedingsavontuur.
Uitdagende start
De start van onze borstvoeding verloopt wisselend met tepelpijn, langdurige en soms frequente voedingen. Uiteindelijk blijkt laseren van een te strak tongriempje en lipbandje van onze baby de oplossing om tot een efficiënte borstvoeding te komen. Onze ervaring van die eerste vijf weken kan je hier teruglezen.
Van de borstvoeding op zich kan ik ondertussen genieten. Ze verloopt pijnloos en we vinden een normaal ritme van vraag-en-aanbod, gemiddeld acht voedingen per dag, zo’n tien à twintig minuten per borst. Op deze manier kan ik mijn droom van langdurig borstvoeding geven wel nastreven. Otis krijgt echter andere klachten in toenemende mate, waaronder vooral toenemende onrust en hartverscheurend huilen.
In deze blog kan je lezen hoe we ontdekken dat Otis last heeft van een koemelkeiwitallergie, gecombineerd met een kruisallergie voor soja en ei. Vanaf 9 weken na zijn geboorte, ben ik zelf streng op dieet, zodat Otis niets binnen krijgt via mijn moedermelk, waar hij op reageert. Zijn lichaam heeft enkele weken tijd nodig om te herstellen, maar rond 13 weken hebben we eindelijk een vrolijke baby. Otis is een echte charmeur, een blij ventje, huilt amper nog en kan inmiddels zelfs al zelfstandig inslapen.
Eerste dip van lage melkproductie
14 weken na de bevalling, begin ik fulltime terug te werken. Ik kolf drie keer per dag en kolf ruim voldoende moedermelk om mee te geven naar de opvang. Wanneer Otis vijf maanden is, ervaar ik echter een serieuze keldering van mijn melkproductie. De drukte met werken en de vermoeidheid van het ouderschap veroorzaken een te lage melkproductie. Otis gaat steeds onrustiger drinken en ik krijg niet meer voldoende melk gekolfd. Ik panikeer dat ik mijn droom van langvoeden niet ga kunnen waarmaken, maar haal alles uit de kast om mijn melkproductie terug op te krikken.
Ik leg mezelf toe op het bij stimuleren van mijn melkproductie met frequenter aanleggen, nakolven na een borstvoeding en ’s avonds ook nog powerkolven. Daarnaast let ik erop dat ik meer water drink en meer ontspan. Voetreflexmassages helpen mij voor extra rust en zelfzorg en kunnen ook productiestimulerend werken.
Gemiddeld lopen je borsten twee à drie dagen achter met hun vraag-en-aanbod-systeem van de melkproductie. Als je dus vandaag meer gaat stimuleren (en dus meer melk zal ‘vragen’), zal je daar pas een paar dagen later verschil van merken, wanneer je borsten meer melk zullen ‘aanbieden’. Bij mij merk ik na een week al een groot verschil, maar nog niet voldoende. Ik slik Boezemvriendjes® kruidencapsules ter ondersteuning en start uiteindelijk ook met domperidon (Motilium®). Dit laatste is een geneesmiddel met een productieverhogende nevenwerking. De combinatie van al deze dingen, zorgt ervoor dat mijn melkproductie terug op punt geraakt. De medicatie kan ik terug afbouwen, doch ik blijf een lage onderhoudsdosis nodig hebben om net genoeg melk te hebben. Het nakolven en powerkolven kan ik na ruim twee weken ook afbouwen. Helaas blijf ik de rest van mijn langdurige borstvoeding gevoelig aan een lage melkproductie. Voldoende water drinken en rust inlassen blijven een aandachtspunt.
- Al kolvend klaarmaken
Nog steeds allergisch
Wanneer Otis zes maanden oud is, proberen we eens te provoceren met ei en soja. Eerst eet ik terug een hardgekookt ei. Hier reageert hij echter op met uitgesproken huilgedrag. Terug krampen, vermoeden we. Een paar weken later eet ik sojayoghurt. Ook hierna wordt hij terug erg onrustig, huilerig en gaat hij opnieuw meer melk teruggeven. Helaas is hij voorlopig dus nog niet uit deze allergieën gegroeid. Een provocatie met koemelk stellen we nog even uit.
Het gemak van borstvoeding
Rond de leeftijd van zeven maanden beleven we een zalige periode. Otis slaapt voor het eerst een nacht door. Hij drinkt goed aan de borst en mijn melkproductie is terug stabiel. We doen een aantal uitstapjes en ik geniet van het gemak van borstvoeding. Ik heb mijn melk steeds bij de hand en kan hem gewoon aanleggen wanneer hij honger krijgt. Ik zoek wel telkens een afgelegen plekje, want onze nieuwsgierige baby is anders nogal snel afgeleid van de borst. Dat langvoeden lijkt nog een makkie te worden!
Borstontsteking gevolgd door nieuwe productiedip
Wanneer Otis acht maanden oud is, krijg ik een borstontsteking. Ik ben er snel bij en de ontsteking geneest snel met gemberkompressen, borsten goed laten leegdrinken, en extra rusten. De borstontsteking zorgt wel opnieuw voor een serieuze productiedip. Opnieuw haal ik alles uit de kast om mijn melkproductie op te krikken en te blijven streven naar het langdurig kunnen geven van borstvoeding. Met nakolven, powerkolven, frequenter aanleggen, meer water en rust, en terug hogere dosissen domperidon, lukt het nipt om de productie terug op punt te krijgen. Ik blijf deze keer wel een onderhoudsdosis domperidon én extra kolven nodig hebben.
Er volgt een zware periode. Otis blijft hangen in zijn luchtweginfecties en is een zeer aanhankelijke baby. ’s Avonds krijgen we hem moeilijk in slaap en ’s nachts wordt hij frequent wakker. Er volgt een erg vermoeiende periode met veel vraagtekens en bedenkingen. Is hij enkel ziek? Krijgt hij toch te weinig melk binnen (echter weigert hij soms ook de extra gekolfde melk)? Heeft hij last van doorkomende tandjes? Last van een zoveelste sprongetje uit het Oei-ik groei-boek? Of is er iets anders dat we over het hoofd zien?
Nood aan pauze
Ik voel meer en meer nood aan ‘even pauze’. Maarja, een weekendje ertussenuit, met zo een strak dieet, is ook geen sinecure. In welke mate kan je nog ontspannen, als je steeds op zoek moet naar voeding die volledig koemelk-, soja- en ei-vrij is? Ik begin steeds harder te twijfelen en vraag me af: “waarom wil ik ook weer langdurig borstvoeding geven? Is het dit nog wel waard? Hoelang hou ik dit dieet nog vol? Hoelang hou ik dit nakolven en extra stimuleren nog vol? Ondanks alle twijfels, blijf ik toch telkens verder borstvoeding geven. Voor de antistoffen. Voor de genezende werking op zijn darmen. Voor de preventie van nog meer allergieën. Voor de preventie van een hoop andere ziektes, zowel bij hem als bij mezelf. Voor de praktische kant; mijn borsten heb ik altijd bij de hand als we op uitstap zijn. Voor de knuffelmomentjes. Voor de lach in zijn ogen terwijl hij drinkt bij mij. Voor het genieten. Jawel hoor, ondanks dat het vermoeiend is en zwaar weegt, vind ik het wel een zalig genot wanneer hij drinkt bij mij. Dus ik hou vol, voor zoveel redenen!
Bovendien, wat is het alternatief? “gewoon kunstvoeding geven” klinkt wel zo gemakkelijk. Maar hoelang moeten we dan op zoek naar een voeding die hij lekker vindt en niet weigert? Naar een voeding die hij goed verdraagt en die niet opnieuw reacties veroorzaakt?
Ondanks alle twijfels, blijf ik volhouden. Bovendien besluiten we toch ook enkele dagen ertussenuit te gaan. We koken voornamelijk zelf (het plaatselijke restaurant heeft één maaltijd op de menukaart die ‘veilig’ is). En het doet deugd. Gewoon even in een andere omgeving zijn.
Provocatie met koemelk
Inmiddels is Otis ruim 10 maanden oud. Het inslapen ’s avonds verloopt steeds beter. We maken veel gebruik van de tips uit de cursus Liefdevol Zelfstandig Slapen van Anja Caers. Hij drinkt nog nachtvoedingen, maar slechts één tot drie keer per nacht en dit neemt ook slechts tien minuten in beslag. Ik neem hem gewoon bij mij in bed om te voeden, dus dit voelt op zich wel prima. Inmiddels ben ik het extra kolven en het slikken van domperidon volledig kunnen afbouwen.
Wanneer Otis terug twee nachten volledig doorslaapt en hij zich verder ook volledig goed voelt, besluiten we toch eens met koemelk te provoceren. Ik heb er weinig zin in; het gaat nu eindelijk even goed. We durven echter ook niet te wachten tot het volgende tandje, sprongetje of ziekte, omdat het dan weer moeilijk is om het verschil te weten. De meeste baby’s groeien uit hun allergie tegen de leeftijd van één jaar. Dus we gaan ervoor. Ik eet chocolade! Heerlijk! Maar Otis krijgt terug slijmen. En verhoging. En hoesten. En nachtelijke voedingen. Zou het toevallig terug een verkoudheid zijn? Of toch een subtiele reactie? Na tien dagen provocatie in lage dosissen, besluiten we er terug mee te stoppen. Die continue twijfels en hyperalertheid, zijn het mij niet waard. Ik ga dus terug op streng dieet.
Hier gaan we weer
Otis is 11 maanden wanneer ik een tweede borstontsteking krijg. Deze gaat gepaard met alweer een dip in mijn productie. En ook alweer twijfels. De borstvoeding verliep net weer goed. Moest ik nu alweer starten met nakolven en powerkolven? Alweer alles uit de kast halen? Ik heb altijd gezegd dat ik sowieso één jaar borstvoeding wilde geven, waarschijnlijke twee jaar en misschien zelfs wel drie jaar. Moet ik nu volhouden, omdat ik dit altijd zo gezegd heb? Hoe graag wil ik langdurig borstvoeding geven?
Ik denk steeds aan een zinnetje dat ik zelf vaak gebruik als vroedvrouw, lactatiekundige: “alleen jij kan voelen of je er klaar voor bent, doe waar jij je goed bij voelt”. Ik vloek op mijn eigen advies “ik weet niet wat ik wil of waar ik mij het beste bij voel!”
Ik ben dankbaar voor mijn steunende man, die helemaal pro borstvoeding is, zonder mij te pushen. De perfecte verhouding van steun en vooral een heel goed klankbord om al mijn honderden overwegingen te aanhoren. Ik zoek daarnaast steun in de facebookgroep ‘Borstvoeding aan baby’s met een voedselintolerantie’ (grote aanrader trouwens voor tips en steun!). Uit de reacties van andere mama’s, besef ik weer: “het hoeft niet alles of niets te zijn.” Mijn keuze hoeft niet volhouden versus stoppen te zijn.
Ik besluit gewoon borstvoeding te blijven geven op vraag, niet meer nakolven of powerkolven, mijn twee standaard kolfbeurten van overdag afbouwen naar één kolfbeurt en alles wat ik tekort kom, aanvullen met diepvriesmelk. Met de kleine voorraad diepvriesmelk die ik nog heb, zal ik wel toekomen totdat Otis één jaar oud is. Dan kan ik nog met een vervangende groeimelk aanvullen in plaats van met dieetkunstvoeding. Dan heb ik toch al die giga mijlpaal van 1 jaar bereikt. Ik moet natuurlijk wel op dieet blijven, maar dat ben ik eigenlijk toch al gewoon.
Langdurig borstvoeding losgelaten
Na deze beslissing, valt er zo’n last van mij af! Gewoon borstvoeding geven. Zonder stress van voldoende stimuleren, opletten of ik wel voldoende drink, denken aan m’n supplementen,… Ook dat blijkt zijn vruchten af te werpen.
Tegen dat Otis 1 jaar oud is, drinkt hij gewoon ’s morgens, ’s middags, namiddag en avond, bovenop de vaste voeding die hij steevast via de Rapley Methode krijgt. ’s Nachts drinkt hij nog één keer. Thuis bij mij komt hij hiermee toe. Als ik kolf voor de opvang heb ik tekort, dus geef ik aanvullend diepvriesmelk mee. En dat is oké.
In de weken en maanden die volgen, wordt mijn kolfopbrengst minder en minder. Ook ’s avonds is Otis minder voldaan voor het slapengaan, waardoor het inslapen terug moeilijker verloopt. De diepvriesvoorraad is uitgeput en we besluiten aan te vullen met Alpro Haver Groeimelk.
- Ook nabijheid met de fles
De laatste slokjes moedermelk
Langzaam maar zeker, merk ik ook met de live voedingen in het weekend dat Otis steeds minder lang drinkt. Één voor één worden de voedingen aangevuld of volledig vervangen door groeimelk. Enkel van ons ochtendmoment kunnen we nog heerlijk genieten. Maar ook dit wordt steeds korter. Gaande van tien minuten, naar vijf minuten. Naar enkel mijn ‘goede’ linkerborst nog willen drinken. Naar één minuut. Naar een paar slokken.
Zelf kan ik de definitieve knoop niet doorhakken. Dus ik laat het wat gebeuren. Tot Otis helemaal niet meer wil drinken. En er geen melk meer te halen valt.
Rond de leeftijd van 16 maanden is de melk op. Otis lijkt er niets om te geven. Hij drinkt met evenveel plezier van zijn flesje. Ik voel me enerzijds opgelucht en geniet van een heerlijke cheeseburger. Eindelijk terug eten wat ik wil! Het is ook wel een fijn gevoel om mijn lichaam terug volledig voor mezelf te hebben. Anderzijds ben ik verdrietig. En laat zelfs een traan. Voor wat niet langduriger heeft mogen zijn. Voor de nostalgie naar zijn babyperiode die zo snel is voorbij gevlogen. Bovenal voel ik me trots. Op wat we samen als gezin bereikt hebben. Op mijn doorzettingsvermogen en op de onvoorwaardelijke steun van mijn man. Op de toch wel langdurige borstvoeding van 16 maanden, waar we – ondanks alles – ook van hebben mogen genieten.
Wil jij ook graag alle mogelijke opties kennen om van jouw borstvoeding een succes te maken? Wil jij goed voorbereid zijn en weten wat je kan verwachten van een ‘normale’ borstvoeding? Wil jij toegang hebben tot een onschatbare bron aan informatie die jij kan toepassen wanneer je zelf uitdagingen ondervindt tijdens jouw borstvoeding? Schrijf je dan nu in op de wachtlijst van mijn online cursus “Borstvoeding op jouw manier”. Zo blijf jij als eerste op de hoogte van de lancering en krijg je uiteraard een zeer mooie korting aangeboden.
