“Twee tot zes weken investeren, vanaf dan profiteren.” Deze quote vind ik mooi van toepassing voor borstvoeding. Ook zelf moest ik eerst even serieus investeren, alvorens we konden profiteren. Het echte genieten groeide met de tijd. In deze blog lees je hoe een strak tongriempje en lipbandje effect hadden op onze borstvoeding.
Teveel voormelk en onvoldoende vette achtermelk?
Onze eerste kraamweek is een magische week van ups en downs. Het volledige ervaringsverhaal van die eerste week kan je hier teruglezen. Op vlak van borstvoeding is het even zoeken en wennen en die eerste ongemakken doormaken. Ik heb tepelpijn die beter wordt en eerder gewenningspijn lijkt te zijn. Na vijf dagen is de pijn enkel nog aanwezig in het begin van de voeding.
In Otis zijn tweede levensweek lijken we goed vertrokken te zijn. De voedingen verlopen prima naar mijn gevoel. Hij drinkt ruim een half uur aan 1 borst, elke 2 à 4 uur, gewoon op zijn ritme. Ik heb een ruime melkproductie en een sterkte toeschietreflex. Hierdoor heeft Otis wel veel moeite om alles gecoördineerd te krijgen. Hij hoeft niet veel te zuigen, vooral te slikken. De tepelpijn blijft zich enkel bij de aanhap manifesteren.
In het weekend beginnen de voedingen echter steeds langer te duren. Otis heeft af en toe een groene tint in zijn mosterdgele moedermelkstoelgang en mijn borsten voelen ook zelden helemaal soepel. Dit geeft me het idee dat ik teveel melk heb en Otis in verhouding teveel voormelk krijgt. Wanneer een baby de vette achtermelk niet uit de borst krijgt, kan dit ervoor zorgen dat zijn stoelgang groen kleurt, dat hij meer krampjes krijgt en frequenter wil drinken, doordat hij minder verzadigd geraakt. Om mijn borsten toch goed soepel te krijgen en Otis voldoende achtermelk te laten drinken, blijf ik per voedingsmoment maar 1 borst aanbieden. Gelijktijdig masseer ik die borst om ze volledig ‘leeg’ te krijgen. De melk blijft ook zo vlot stromen, dat Otis nog regelmatig moet pauzeren om te bekomen. Op die manier ben ik vaak een uur bezig met voeden tot hij voldaan is. Op zich vind ik dit nog oké. Ik denk “dit hoort erbij, hij moet nog efficiënter leren drinken.”
Voedingen duren steeds langer
In Otis zijn derde levensweek gaan we langs bij de osteopaat. Een gespecialiseerde baby osteopaat kan met zachte technieken eventuele spanningen in het lichaam verminderen. Dergelijke spanningen kunnen namelijk het drinkgedrag van een baby ook belemmeren. Bij Otis is er inderdaad spanning te vinden in zijn middenrif en in zijn nekje. Ik voel dat hij hierna krachtiger kan drinken. Echter duren de voedingen toch steeds langer. Ik ben soms tot 1,5 uur bezig met voeden in verschillende gangen, inclusief verschonen. Voorlopig zoek ik er nog niet echt iets achter, omdat hij verder wel voldoende tijd tussen de voedingen in laat. Te tellen van het begin van een voeding tot het begin van de volgende voeding laat hij er overdag vaak zelfs 4 uur tussen! Dit haalt hij ’s nachts wel in door zich elke 2 uur te melden, waardoor ik telkens slechts 30 minuten kan slapen tussen elke voeding. Gelukkig slaapt Otis in de co-sleeper langs mij. Ik voed hem liggend bij mij in bed en kan hem daarna gewoon terugschuiven naar zijn eigen bedje. Ik ervaar bovendien de wonderkracht van het oxytocine hormoon. Ik kan snel inslapen en mijn slaap is zo kwalitatief dat ik me ’s morgens evengoed relatief uitgerust voel.
Op woensdagavond komt echter een eerste breekpunt. Mijn man is de hele avond weg voor zijn werk. Ik dacht fijn om 20u – goed op tijd – in bed te kruipen. Maar Otis blijft drinken. Het wordt een vicieuze cirkel van voeden en troosten. “Een avondje clusteren” denk ik dan nog. Tegen dat mijn man rond 22u thuiskomt, ben ik op. Wanhopig vraag ik “neem hem over! Ik kan niet meer.” Mijn man neemt hem liefdevol mee en 2 minuten later ben ik al in slaap gevallen.
Donderdag duren de voedingen zelfs 1,5 tot 2 uur. ’s avonds ligt Otis weer de hele avond bijna non-stop aan de borst. Op dat moment bedenk ik me dat ik misschien toch maar eens die tweede borst moet aanbieden. Zijn stoelgang kent nog steeds regelmatig groentinten, maar het lijkt het proberen waard. Amai, hij dronk meteen de tweede borst leeg en viel in slaap. Zou hij dan toch tekort gehad hebben?! Die nacht kolf ik dubbelzijdig mijn borsten en geven we de moedermelk via de fles. Op die manier zijn mijn man en ik samen binnen 30 minuten klaar en zijn we zeker dat Otis voldoende melk krijgt. Gelukkig blijk ik toch voldoende melk te kolven. Die eerste keer kolven lopen er evenveel tranen over mijn wangen als melk in de flesjes. Ik ben bang dat ik te lang gewacht heb en de borstvoeding nu ‘om zeep’ zal zijn. Ik voel me best wel falen. Gelukkig doet de nachtrust weer wonderen.
Toch te strak tongriempje?
Vanaf vrijdag geef ik gewoon twee borsten per voeding en denk ik opnieuw “nu zijn we vertrokken”. Op zaterdag vertoeven we de hele dag in de zetel. Otis heeft zijn 3 weken groeispurtje en drinkt elke 1 à 1,5u. Vanaf zondag drinkt hij terug om de 2 à 3u, beide borsten nu. Hierdoor duren de voedingen nog wel een uur, maar Otis lijkt verder heel voldaan.
De euforie is slechts van korte duur. Door het lange voeden aan beide borsten nu, heb ik terug steeds meer last van tepelpijn. De twijfel uit de eerste kraamweek komt terug naar boven: heeft hij dan toch last van een te strak tongriempje en lipbandje? Op dinsdagavond besluit ik “dit kan niet meer, dit is niet meer normaal, ik ga zijn tongriempje laten knippen“. Ik heb geen typische tepelkloven en Otis heeft geen typische bijkomende klachten, zoals meer melk teruggeven of veel krampjes. Ik heb enkel het gevoel van geklemde tepels. Een pitsende pijn die de volledige voedingen duurt.
Laseren van zijn tongriempje en lipbandje voelt voor ons nog te ingrijpend. Onze fragiele, kleine baby. Ik hoop daarom dat enkel het knippen van zijn tongriempje door een pediater in de buurt voldoende soelaas zal bieden.
Donderdag kan ik reeds terecht en hij blijkt inderdaad nogal een stug tongriempje te hebben. De voedingen lijken iets minder pijnlijk te verlopen na de behandeling. Ze lijken ook iets minder lang te duren, maar Otis lijkt steeds onrustiger te worden. Ik wil het een paar dagen de kans geven, maar naarmate de dagen voorbij gaan, begin ik meer en meer twijfelen.
Laseren van strak tongriempje en lipbandje
Op maandagochtend besluit ik de vroedvrouw te bellen. Otis is inmiddels 4 weken oud en de borstvoeding voelt nog steeds niet op punt. We overlopen alle opties en besluiten uiteindelijk om alsnog voor het laseren te gaan van zowel tongriempje als lipbandje.
Woensdagochtend kunnen we al terecht bij een parodontoloog, gespecialiseerd in het laseren van strakke tongriempjes en lipbandjes. Daar aangekomen krijgen we eerst nog een keer uitleg en wordt er gekeken naar de situatie. Zijn geknipte tongriempje blijkt zelfs al terug gegroeid te zijn. Dat is het nadeel van knippen natuurlijk; daarbij is die kans veel groter. Het laseren maakt het wondje meteen dicht en verkleint de kans op teruggroei. Bovendien kan men met laseren verder klieven, tot aan de basis van het probleem, dankzij het onmiddellijk dichtbranden van eventuele bloedvaatjes. Met knippen is men beperkt, omdat het anders te zeer zou kunnen bloeden.
Het laseren zelf is snel gebeurd en Otis is erna ook heel snel getroost. We mogen in een aparte ruimte gaan zitten om meteen ook weer aan te leggen. De borstvoeding gaat nog niet meteen vlot. Zijn tong gaat alle kanten uit, even zijn herwonnen vrijheid verkennen! Hij hapt af en toe een seconde aan, maar moet duidelijk nog even oefenen met die nieuwe drinktechniek. De rest van de dag verloopt het aanleggen steeds vlotter. Het doet beduidend minder pijn, hoewel ik het aanhappen wel nog goed voel. Hij drinkt wel telkens maar een vijftal minuten en is wat onrustig. Hij lijkt toch wat last te hebben van de wondjes.
- Strak lipbandje
- Lipbandje vlak na laserbehandeling
We zijn vertrokken!
De dagen nadien lijken de voedingen steeds beter te verlopen. Hij drinkt nu ongeveer 10 minuten per kant en drinkt mijn borsten veel soepeler. Ik heb af en toe nog wat startpijn, maar dit trekt snel weg. Otis is wel nog aanhankelijk en huilt vooral als ik de wondjes in zijn mondje masseer. Dit voelt niet leuk, maar is wel nodig om te voorkomen dat het opnieuw zal terug groeien of dat het littekenweefsel stug zal worden. Ook de nachten gaan steeds beter. Ik ben nu op een half uur klaar met voeden én verschonen, nadien valt hij vlot in slaap. Het is fijn om te ervaren dat ik terug meer energie krijg om vrolijk met ons zoontje te babbelen en te spelen. Af en toe lacht hij zelfs al bewust terug. Zalig!
Een week na het laseren van zijn strak tongriempje en lipbandje kan ik met zekerheid zeggen; dit was het! Wat een wereld van verschil! De tepelpijn is volledig verdwenen, Otis drinkt veel efficiënter, mijn borsten voelen véél soepeler en worden nu duidelijk wél goed leeggedronken. Had ik maar niet zo lang getwijfeld!
Ik zeg bij borstvoeding zelf altijd “2 tot 6 weken investeren en vanaf dan profiteren”. Bij ons werden het dus eerder 6 dan 2 weken investeren. Maar het is nu zo genieten en profiteren!
Twijfel jij of jouw baby een strak tongriempje of lipbandje heeft? Laat zeker een lactatiekundige meekijken met jouw borstvoeding! Het is belangrijk dat er gekeken wordt naar het totaalplaatje van klachten bij zowel moeder als kind en dat er niet enkel visueel gekeken wordt naar de mate van strakheid. Op deze pagina vind je meer info hieromtrent.
