Elke H. haar tweede borstvoedingsavontuur leek deze keer beter te verlopen. Echter na een paar weken ging baby Noah onrustig drinken aan de borst. Hij kreeg steeds meer fysieke klachten, ongemak en ging zelfs volledig de borst weigeren. In dit ervaringsverhaal lees je hoe Elke dit beleefd heeft én hoe we kleine Noah terug aan de borst en comfortabel kregen.
Foto’s door Mella Photography
Eerst opnieuw bevallen
Op 15 mei 2023 werd ik voor de 2e keer mama, opnieuw een jongen. Het was een geweldige ervaring om de bevalling op natuurlijke wijze te kunnen doen. Deze keer stond ik er ook nog iets rustiger in dan de eerste keer, wat logisch is, denk ik. Na 2 uur een intense weeënstorm te hebben doorstaan, konden we de laatste loodjes relax ingaan met een epidurale verdoving. Ik kreeg de kans om via een spiegel de hele bevalling van dichtbij mee te volgen en dat motiveerde me wel.
Noah werd geboren om iets na 9u na 3x goed doorpersen en dan kon ik dat hoopje liefde op m’n buik leggen. Na een klein halfuur had hij m’n borst gevonden en begon hij rustig te drinken. Niet heel lang, maar het lukte hem.
Ik had enkele weken voordien nog een opfrissingscursus gehad en gaf dus extra aandacht aan een goede aanhap en een gemakkelijke houding. Voor ons bleek dat de rugbyhouding te zijn.
Pijnlijke start van ons tweede borstvoedings avontuur
De adrenaline zorgde dat ik me de hele dag fit voelde en hem vlot kon aanleggen. Mijn vorig borstvoedingsavontuur was na 5 dagen ten einde. Een slechte aanhap en enorme zuigkracht zorgde er destijds voor dat ik de bloedende kloven niet kon doorstaan.
“We zien wel of het lukt, zo niet, dan is het ook maar zo“, was hetgeen ik me dit keer voorgehouden had bij de start van dit borstvoedingsavontuur. De vele tips die ik me nog herinnerde van vorige keer en het grondig inlezen (met dank aan het boek “Van mijn melk“) zorgden dat ik meer zelfzeker was en meer relativeerde.
Ook vroeg ik de pediater in het ziekenhuis om zijn tongriempje en lipbandje te controleren uit voorzorg. Dat leek allemaal prima volgens hem en ik was opgelucht.
Op dag 3 vertrokken we naar huis en daar sta je dan, opnieuw, dit keer met een baby en kleuter in je huis.
De dagen vulden we met om de 2uur aanleggen, dutjes doen op mij of in de hangmat in het park. Ik voelde de pijn van de kloven al opkomen, bij elke aanhap tenen krullend m’n adem inhouden. Zijn onderlipje krulde mooi naar buiten, maar zijn bovenlip kon ik ook mits corrigeren niet gekruld krijgen. Gelukkig hielpen voor mij de Multi Mam kompressen en een druppel moedermelk erop smeren na het drinken, heel goed. Ik liep de hele dag zonder T-shirt rond, want ja, “drogen aan de lucht” was toch de beste oplossing tegen kloven, had ik gehoord.
Tijdens de nacht maakte hij blokjes van 4uur. “Wauw,” dacht ik, “dit hou ik gemakkelijk vol”. De hormonen zorgden ervoor dat zowel Noah als ikzelf snel terug in een diepe slaap zaten. Heerlijk die intieme momenten onder ons twee, terwijl ik naar de maan tuurde in de schommelstoel.
Steeds meer onrust en ongemak, koemelkallergie?
De dagen nadien kreeg Noah steeds meer huilbuien na de voeding. ’s Avonds begon ook onrustig te drinken en ’s nachts hoorde ik hem vaak omhoog gekomen melk terug inslikken. Aangezien m’n ander zoontje een koemelkallergie heeft, was ik meteen op m’n hoede en hield ik zijn weenmomenten en gedrag nauwlettend in de gaten. We hadden na 2 weken een afspraak bij onze pediater en ik overliep met haar de momenten van gehuil en onrustigheid. Zou het verborgen reflux zijn en werd dit getriggerd vanuit een koemelkallergie of was het enkel refluxziekte an sich?
Door de grote twijfel startte ik een koemelkvrij dieet uit voorzorg. Ik wilde de lijdensweg van bij m’n ander zoontje vermijden. Ik merkte dat het wel zijn effect had. Hij was minder onrustig tijdens het drinken en ook het wenen werd minder. “Oké,” dacht ik, “we zitten dan toch op het juiste spoor.”
“Ik vond er op dat moment niets aan, aan die borstvoeding”
Tijdens de avonden zat ik van 18u tot slaaptijd in de zetel met een clusterende baby, die continu leek te willen drinken. Het was erg intens… En het zijn die momenten waarop ik begon te twijfelen of dit nu de zogenaamde ‘leuke momenten’ waren die iedereen over borstvoeding verkondigde. Ik vond er op dat moment niets aan. De bezige bij in mij kon haar huishouden niet doen, kon haar eigen kleuter niet in bed leggen, was haar avonden met haar partner kwijt, zag dat haar man andere taken deed buitenshuis die op dat moment gewoon leuker leken. Mijn goesting in borstvoeding wankelde, maar ik zette m’n gedachten op mezelf als mama, die binnen een jaar genietend haar peuter zou voeden en ik zette door.
Ik zocht me tijdens het voeden te pletter over welke soort draadloze kolf ik zou kunnen aanschaffen en welke pro’s en contra’s er waren. Want kolven zou me terug meer vrijheid geven, dacht ik. De verleiding was nabij en ik startte met draadloos kolven. Elke dag meer, want hij deed het super met flesjes moedermelk, zijn stoelgang ging beter door de houding tijdens het drinken en ik kon terug m’n huishoudelijke taken opnemen en met m’n kleuter spelen, dacht ik…
Steeds onrustiger drinken aan de borst tot zelfs borstweigeren
Helaas kwam het onrustig drinken terug tijdens de borstvoedingsmomenten en ook weende hij nog regelmatig. Vooral van winderigheid, maar ik at al koemelkvrij, dus het kon niet aan de melk gelegen hebben. Zelf heb ik ook wat last van krampen bij bepaalde gerechten, dus misschien was het erfelijk en had hij gewoon gevoelige darmen? Of misschien was hij – net zoals m’n oudste zoontje en ikzelf – ook hooggevoelig en had hij daarom zijn huiluurtjes om te ontladen? Er ging van alles door mijn hoofd.
Tot op een bepaald moment m’n baby de borst weigerde. Aan de fles dronk hij perfect, maar als ik m’n borst aanbood, draaide hij pertinent zijn hoofdje. Hoe kon dit?! Een baby wilt toch het allerliefst aan de borst drinken en dicht bij mama liggen? Ik zag het bos door de bomen niet meer en schakelde Raisa als lactatiekundige in. Ik kende haar via m’n nicht en een vriendin die beiden zeer goede ervaringen met haar hadden. Zij zou me hiermee misschien wel kunnen helpen; niet geschoten is altijd mis dacht ik.
Toch geen koemelkallergie, maar teveel lucht happen
Raisa observeerde tijdens een lactatiekundig consult zijn drinkgedrag en overliep tijdens een gesprek de afgelopen weken met Noah. Ze controleerde ook meteen zijn tongriempje en lipbandje omdat de aanhap toch niet goed bleek. Ik kreeg na 8 weken voeden zijn bovenlip nog steeds niet gekruld met corrigeren en hij dronk ook heel gulzig. Hij leek eerder een hapbeweging te maken, dan een mooie, correcte drinkbeweging.
Het verdict was dat zowel z’n tongriemje, lipbandje alsook de buccale bandjes te strak zaten, waardoor hij de borst alsook de fles niet vacuüm kon trekken en veel lucht binnen hapte. Dit lucht happen was de reden voor zijn winderigheid en het onrustig drinken. Net die periode had ik bovendien per ongeluk een koekje bij de koffie binnen gespeeld. Ik vreesde voor reactie op de koemelkeiwitten hierin, maar die reactie bleef uit. De dag erna provoceerde ik met een wolkje melk in de koffie, opnieuw geen reactie. De dag nadien ging ik voluit met roomijs waar ik al bijna 3 maanden naar had uitgekeken en opnieuw geen reactie.
Het bleek dus inderdaad geen koemelkallergie te zijn en het vermoeden werd bevestigd dat de krampen vooral veroorzaakt werden door het lucht happen.
Laseren van tongriempje, lipbandje en buccale bandjes redde onze borstvoeding
Hij onderging een lasering van tongriempje, lip- en buccale bandjes op aanraden van Raisa, waarin ik alle vertrouwen had. Na het laseren moesten we nog enkele weken stretchoefeningen in zijn mondje doen om de verkleving tegen te gaan. Die oefeningen waren voor mij als mama vreselijk om te doen, maar gelukkig had papa daar meer moed voor.
Na enkele dagen zagen we bij het aanhappen meteen verbetering. Hij krulde zijn bovenlip wanneer ik deze corrigeerde en hij dronk opnieuw aan de borst! Wauw, ik was sprakeloos en zo enorm opgelucht. Mijn borstweigeraar was verdwenen en langzaamaan dronk hij enkel nog aan de borst. Ik kon steeds meer genieten van onze borstvoeding.
Dip in de melkproductie
Wel voelde ik dat mijn 4 maanden dip eraan zat te komen en ondanks dat ik al enkele trucjes geprobeerd had (mother’s gem, borstvoedingsthee, lactil, powerkolven,… ), niets leek deze dip te voorkomen. Motilium® (domperidon) bracht daar verandering in.
Ik startte op 4,5 maand terug met werken. Bij de start kolfde ik 3x per dag, nadien 2x per dag. Waar ik voordien amper 80 ml per keer gekolfd kreeg, kolfde ik dankzij de domperidon (Motilium®) telkens 200 ml!
Echter na 3 dosissen raadde m’n huisarts een nieuw voorschrift af. En ik zag mijn productie opnieuw kelderen naar 80, 60, 40ml…
Ik werd er emotioneel van, maar hield me sterk. Hij had 6 maanden mamamelk gehad, was aangesterkt en groot geworden. Ik mocht trots zijn op ons, op wat we samen tot een goed einde gebracht hadden.
Afscheid van een geweldig avontuur
Misschien was dat medisch advies een teken om stilaan te starten met bijvoeden met kunstvoeding en hapjes. En dat lukte. Stilaan schakelde mijn lichaam over naar een lager pitje en voelde ik m’n borsten niet meer stuwen. Noah dronk heel af en toe nog eens aan de borst, maar haalde hier zeker niet genoeg uit om als volwaardige voeding te dienen. Ik kon stilletjes afscheid nemen van een geweldig avontuur waar ik trots op mag zijn, zo naar had uitgekeken en van genoten heb.
Volg je gevoel, laat je helpen waar nodig en vooral: geniet!
Schrijf jij ook graag jouw ervaringsverhaal neer? Ik deel het graag in mijn blog om andere mama’s te inspireren en ondersteunen. Mail me of stuur pb via instagram ❤️
